φερβήτης

-ου, ὁ, Α

(κατά τον Ησύχ.) βοσκός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. αποτελεί παρ. τού ρ. φέρβω «βόσκω, τρέφω» και απαντά μόνον στον Ησύχ. στον τ. τής αιτ. φέρβητας

νομεῖς, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν να καθοριστεί με βεβαιότητα η μορφή τής ονομ. (φερβήτης, -ου ή φέρβης, -ητος)].